Rozdział 31

 "Stałam na dworze z Jankiem czekając na Eskacza i Emi. 
-Fajnie było.- Jaś uśmiechnął się do mnie.
-Taaak. Bardzo fajnie.- spojrzałam na niego.
-Swoją drogą fajnie się z tobą tańczy.
-Taaak?- zaśmiałam się.
-Tak. Fajnie się przytulasz.- znów się uśmiechnął. I zrobił krok w moją stronę. 
-Jaaaasiuuu! Odprowadzisz mnie?- zaćwierkała słodko Oluś." 

-Co? Czego ty znowu chcesz?- zmarszczył brwi Jasiek.
-Noo weeź. Ja się boję sama wracać tak po ciemku. Chyba mnie nie zostawisz tak samej, prawda?- widziałam jak chłopak się waha.
-Nie mogę, jestem z Martyną. Przepraszam.
-To sobie z nią bądź!- krzyknęła i poszła w swoją stronę. Kompletnie mnie zaszokował, nie wiedziałam, że będzie w stanie jej odmówić.
-Kurdeee, kurde, kurde...- mruknął.
-Chcesz do niej iść?- zapytałam niewiele myśląc.
-A nie obrazisz się?- wstąpiła w niego energia.
-Nie... Ale wie...- nie skończyłam bo Janek mruknął tylko:
-Jesteś najlepsza, serio!- i pobiegł za nią. Postukał ją w ramię, ona odeszła. Chłopak złapał ją za rękę, dał buziaka w policzek, coś powiedział, ona przytaknęła i poszli. Potem zobaczyłam tylko wystawiony w moja stronę środkowy palec Olki. Oczywiście tak żeby Jaś nie zobaczył. Stałam z otwartą buzią nie dowierzając. Czy on na prawdę... Zaczęło trochę wiać. A ja nie miałam żadnej bluzy. Świetnie.
-Co jest Ruda?- zagadnął Florian.
-Nic. Gdzie zgubiłeś Emi?
-Rodzicie ją zabrali. Nie pozwolili mi jej odwieźć bo za nią nie przepadają... Mów co jest. A gdzie TY zgubiłaś Jaśka?
-Nic. Poszedł z Olką.-wzruszyłam ramionami.
-Żartujesz sobie, prawda?- szeroko otworzył oczy.
-No właśnie nie!- pociągnęłam nosem. Po chwili płakałam w jego skórzaną kurtkę. Nie wiem tylko dlaczego się rozkleiłam. Było mi na prawdę bardzo przykro... Wystawił mnie tak w pewnym sensie... Gdy już się uspokoiłam Eskacz mruknął
-Ja mu taką jesień średniowiecza zrobię, że zoba....
-Zwariowałeś?!- prawie krzyknęłam
-No co on sobie myśli?
-Nie myśli i właśnie w tym jest problem- mruknęłam i zaczęliśmy się śmiać.
-Ty coś do niego czujesz, co nie?- popatrzył się na mnie badawczo.
-Co? Nie! No coś ty, to mój przyjaciel!- zaprzeczyłam.
-Widzę jak na niego patrzysz.
-Patrzę na niego normalnie. Tak samo jak na ciebie.- zirytowałam się.
-Oby nie. Musiałbym cię wtedy zranić...
-Oj Florian, Florian. Głupoty gadasz. Lepiej mnie do domu zawieź jak to nie problem.
-Spoko! Wsiadaj.- podeszliśmy do samochodu. Jechaliśmy i gadaliśmy trochę o dzisiejszym balu a potem śpiewaliśmy "W stronę słońca" Lisowskiej. Eskacz kompletnie nie umie śpiewać, to jest jakiś dramat. Po chwili byliśmy na miejscu. Gdy miałam wychodzić z auta zadzwonił telefon i wyświetlił "Mój kochany Jaś <3"
-To na pewno tylko PRZYJACIEL?- zaśmiał się chłopak.
-Tak! Sam mi się tak wpisał! Teraz cicho.- nacisnęłam zieloną słuchawkę.
-Halo?
-Martyna?
-Nie, Andrzej. Czego chcesz?
-Gdzie jesteś?- odchrząknął.
-Pod domem. A gdzie mam być?
-Czemu na mnie nie poczekałaś? I wróciłaś sama? Mogło ci się coś stać i...
-Myślałeś, że będę tam sterczeć? Na ciemnym parkingu jest dużo bezpieczniej niż w drodze do domu! Latasz za jakaś laską i zostawiasz mnie samą o jedenastej w nocy! Dla twojej wiadomości odwiózł mnie Florek!- krzyknęłam rozżalona do telefonu.
-Ale... ale...- jąkał się.
-Widzisz! Nie wiesz co powiedzieć! Nie ma sensu z tobą gadać! Dzwoń sobie do Oli, wiesz!?
-Co? Ty jesteś zazdrosna? Nie rozłączaj się prosz...- rozpłakałam się na dobre i rzuciłam słuchawką o ziemię.
-Ciśś, spokojnie. Nie wkurzaj się tak.- uspokajał mnie przyjaciel. Po chwili przybiegł do nas Jaś. Dlaczego on musi tu mieszkać?!
-Możemy pogadać...?- poczułam jak w Eskaczu zawrzało.

♥♥♥

Oto jest! Nocny rozdział 31! Mam nadzieję, ze się Wam podobał :D

Życzę Wam radosnych Świąt spędzonych w gronie najbliższych <3 

Rozdział specjalnie dla askowych: Ty też możesz dostać rozdział! XD

I zapraszam do komentowania! Teraz możecie anonimowo komentować posty! :D

Cieplutko pozdrawiam i jeszcze raz wesołych Świąt

Miśka